Czasem bardzo trudno przyznać się do uczucia, wyznać drugiej osobie, jak bardzo ważną rolę pełni w naszym życiu. Takie wyznanie, to odsłonięcie swojego serca, najwrażliwszego miejsca, które tak łatwo zranić. Zanim przebrzmi słowo "kocham", nagle wszystko się zmienia. Przekracza się próg, granicę nowego rozdziału życia. Autor: Majka Gordon O ile do tej pory, bez deklaracji miłości - w każdej chwili, każde z Was mogło odwrócić się na pięcie i powiedzieć "do widzenia, przecież byliśmy tylko dobrymi znajomymi" - to po wyznaniu sobie uczucia, bierze się odpowiedzialność za serce drugiej osoby. Słowo "kocham" nie oznacza tylko fascynacji, pożądania, czy zauroczenia. Jest oddaniem siebie samego drugiej osobie: "Jesteś dla mnie najważniejszą osobą. Chcę z tobą być. Obdarzam cię zaufaniem, wyznając ci swoje uczucie, ufając, że mnie nie zranisz, nie skrzywdzisz." Wielu ludzi obawia się aż tak "odsłonić" i przyznać, że ktoś ma nad nimi władzę. Wolą asekurację niedopowiedzenia, w obawie przed uzależnieniem, bólem, a czasem... śmiesznością. Lęk przed reakcją ukochanej osoby na tak wielkie wyznanie może skutecznie hamować chęć złożenia swojego serca u jej stóp. A jeśli powie, że pomyliliśmy przyjaźń z miłością? A jeśli nie czuje tego samego i speszy ją nasza otwartość? Będzie świadoma naszego oddania, nie potrafiąc odwzajemnić się tym samym. Jak zmienią się nasze wzajemne relacje? Tak bardzo obawiamy się braku wzajemności, że gotowi jesteśmy ukrywać swoje uczucie, powstrzymując się od wykrzyczenia "kocham cię!" - byle tylko nie usłyszeć "ale ja ciebie nie kocham". Jeśli nie spotkamy się z wzajemnością, to zostajemy z tym "kocham" na ustach, zranieni, upokorzeni i źli na siebie, że pozwoliliśmy sobie – może za wcześnie, może niepotrzebnie - na taką otwartość. Nie mówimy, często woląc swoje uczucie wyrażać gestami, czułością, poświęceniem. Pokazujemy całym sobą swoją miłość licząc, że druga osoba odczyta w codziennym poświęceniu wypisane wielkimi literami PRZECIEŻ CIĘ KOCHAM. A nie mówię o tym, bo... Bo to banalne, śmieszne, płytkie. Bo powiedziałem ci to raz i wystarczy na całe życie. Bo nie wierzę w magię słów. Bo pokazuję to na co dzień. Bo to przecież nic nie zmieni. Bo nie usłyszałem tego od ciebie. Bywa i tak, że to magiczne słowo dewaluuje się. Ktoś słyszał je wielokrotnie, przyjmował za dobrą monetę, po czym okazywało się tylko pustym, choć robiącym wspaniałe wrażenie dźwiękiem. Nie niosło za sobą nic, prócz rozczarowania i zawodu. Trudno będzie komuś po takim doświadczeniu uwierzyć, że TYM RAZEM – słowo "kocham" jest prawdziwą, szczerą deklaracją. Pamięć o bolesnym, poprzednim związku, w którym deklaracje miłości sypały się z drugiej strony często stając się kluczem, zaklęciem, narzędziem do sterowania drugą osobą – nie pozwala wydusić z siebie tego słowa, choć obecny partner i uczucie z nim związane naprawdę na takie słowo zasługuje. A może kiedyś udało nam się zdobyć na wyznanie miłości, a ktoś wykorzystywał to bez skrupułów? Czasem trudno uwierzyć, że to nie tamto wyznanie, nie to trudne słowo jest winne, choć stało się symbolem tamtego związku do tego stopnia, że nie potrafimy wpleść go w relację z obecnym partnerem. "Kocham" z przeszłości wydaje się nieprawdziwe, zakłamane. Przecież ktoś, kto kocha, nie odchodzi potem, nie zdradza, nie rani. A może nie było takie całkiem fałszywe? Kiedy mówił wtedy "kocham" - naprawdę to czuł. W tamtej chwili był szczery i naprawdę wierzył, że to prawdziwa miłość. Mimo, że później o tym powoli zapominał, a następne "kocham" miały taki ładunek emocjonalny jak "dzień dobry", "dziękuję za obiad". Tamto kocham było prawdziwe, wyjątkowe, bez względu na to, co stało się później. Oczekujemy magicznego słowa, które będzie zakończeniem pewnego etapu związku. Słowo "kocham" ma zlikwidować niepewność, drżenie serca "czy, aby na pewno". Mówione pierwszy raz jest jak spotkanie na szczycie góry dwojga wędrowców. Stoją na szczycie, mając za sobą długą, wspólną wspinaczkę. Co zrobią dalej? Czy dostaną skrzydeł i poszybują wspólnie wyżej? Czy też po krótkim pikniku na górze, pooglądaniu widoków, powoli zaczną schodzić w dół, dochodząc do wniosku, że obydwojgu podobała się tylko droga w górę i chęć zdobycia kolejnego szczytu? Zdarza się, że "kocham" wypowiedziane zbyt szybko, nie zostaje zbyt poważnie potraktowane. Czasami słusznie – są ludzie, którzy mając świadomość, jak wielką ma ono moc, wykorzystują je – chcąc iść na skróty. Szybkie „kocham” zdumiewa, czasem zniechęca. "Jak możesz mnie kochać, znając mnie dwa dni, albo dwie godziny?". Dysonans powagi słowa i sytuacji. Przecież taką deklarację składa się, kiedy jest się naprawdę pewnym swego uczucia, kiedy przychodzi odpowiednia chwila. Tylko... Kto wie tak naprawdę, kiedy zaczyna się miłość? Serwis wyraża zgodę na udostępnienie tego artykułu na stronach innych serwisów internetowych. Warunkiem opublikowania artykułu jest umieszczenie w jego sąsiedztwie następującej informacji: "Artykuł pochodzi z serwisu oraz przekierowania na stronę: Treść artykułu należy skopiować w całości, podając autora i nie zmieniając jego treści merytorycznej. Źródło: